فراوانی وقوع خشک‌سالی در حوضه رودخانه‌ها و تالاب‌های استان خوزستان با استفاده از شاخص‌های مختلف

ایران کشوری است خشک و دچار بحران آب. با توجه به نقش آب­های سطحی در اکوسیستم منطقه و تأثیر خشک­سالی بر کمیت و کیفیت این آب­ها، تحقیق حاضر به‌منظور بررسی فراوانی وقوع خشک­سالی در استان خوزستان انجام شد. به این منظور از آمار بارندگی سالانه ایستگاه­های سینوپتیک دزفول، شوشتر، بهبهان، آبادان، مسجد­سلیمان، اهواز و ایذه برای یک دوره آماری 20 ساله (1391-1370) استفاده گردید. آزمون صحت و همگنی داده­ها به روش ران تست و جرم مضاعف انجام شد. سپس فراوانی وقوع و شدت خشک­سالی بر اساس 5 شاخص، تحلیل داده­های بارندگی (SPI)، روش شاخص آستانه نرمال اقلیمی (RI)، شاخص بارش قابل‌اعتماد (DR)، روش نیچه و روش PNPI موردمطالعه قرار گرفت. نتایج به‌دست‌آمده از روش SPI نشان داد که در ایستگاه­های اهواز، دزفول، آبادان، مسجد­سلیمان، بهبهان، ایذه و شوشتر به ترتیب 7، 6، 6­، 6، 7، 9 و 8 مورد از انواع خشک­سالی، بر اساس شاخص RI در ایستگاه­های منتخب به ترتیب 10،4،3، بدون بروز خشک­سالی،5،4 و 4 مورد خشک‌سالی، بر اساس شاخص DR در ایستگاه­های اهواز، دزفول، مسجد­سلیمان، بهبهان و ایذه 6 مورد و در ایستگاه­های آبادان و شوشتر 5 مورد خشک­سالی، بر اساس روش نیچه در ایستگاه­های اهواز و دزفول 5 مورد در ایستگاه­های آبادان و بهبهان 4 مورد، در ایستگاه مسجد­سلیمان 3 مورد، در ایستگاه شوشتر 2 مورد و در ایستگاه ایذه یک مورد خشک­سالی اتفاق افتاده است. این در حالی است که نتایج تحقیق بر اساس شاخص PNPI نشان داد در ایستگاه­های بهبهان و ایذه 9 مورد خشک­سالی، در ایستگاه­های اهواز، مسجد­سلیمان و شوشتر 7 مورد خشک­سالی و در ایستگاه­های دزفول و آبادان 6 مورد خشک­سالی اتفاق افتاده است. نتایج نشان می­دهد که در تمام ایستگاه­های موردمطالعه در طول سال­های آماری حداقل 30 درصد خشک­سالی اتفاق افتاده است.